این پست به زودی تکمیل می شود.
چرا وقتی به کودک غذای جامد و غیرمیکس میدهم عوق میزند!؟ رشد مهارت‌های حرکتی دهان، کودکان را قادر می‌سازد تا طیف وسیعی از بافت‌های غذایی را مدیریت کنند. عوق زدن یک عمل بازتابی است که به جلوگیری از خفگی کمک می کند و ممکن است با تماس انگشتان دست، غذا، قاشق یا اسباب بازی ها با روی زبان و پشت دهان ایجاد شود. رفلکس گگ در حدود 6 ماهگی کاهش می‌یابد و مصادف با سنی است که بیشتر نوزادان در حال یادگیری خوردن غذاهای جامد هستند. برخی از کودکان دارای رفلکس گگ، بیش از حد حساس هستند و راحت دچار تهوع می‌شوند.. با واکنش نشان دادن اطرافیان به این رفتار، عوق زدن کودک می تواند به یک رفتار آموخته شده و ادامه دار تبدیل شود. برای جلوگیری از این امر، از واکنش بیش از حد به این رفتار کودک خودداری کنید. به سادگی تکه غذای بیرون آمده را بردارید و مطمئن باشید عوق زدن مانند خفگی نیست که در آن راه هوایی مسدود شود و مانع از تنفس می شود. بر خلاف عوق زدن که در آن کودک صداها ایجاد می کند، خفگی ساکت است. عوق زدن نوزاد ربطی به وجود دندان ندارد! عوق زدن نوزاد ربطی به وجود یا عدم وجود دندان نداشته و همه اش برمیگردد به هماهنگی حرکت دهان، زبان و فک ها برای جویدن و بلعیدن مامان گل! جویدن را ما باید به فرزند دلبندمان یاد بدهیم. کودک از بدو تولد؛ فقط مک زدن را یاد گرفته است و وقتی غذای غیر مایع در دهانش حس می کند اصلا نمی داند باید با آن چکار کند؛ پس ما باید با درشت تر کردن تدریجی غذای کودک که از همان شش ماهگی باید در برنامه مان باشد، مکانیزم رفلکس گگ رو کم کم به عقب زبان کودک هدایت کرده و ماهیچه‌های دهانی وی را تقویت کنیم و در نهایت با این کار جویدن و بلعیدن را به او یاد بدهیم. نگران نباشید! لثه های کودک آنقدر سفت و محکم است که میتواند تکه های درشت تر غذایش را به خوبی له کند. نکته طلایی در شروع غذای کمکی کودک خیلی باید دقت کنیم که از همان ابتدای شروع غذای کمکی، غذای کودک دلبندمان را میکس نکنیم و اجزای درشت غذای وی را با پشت قاشق برایش له کنیم. حتی به مرور که بزرگتر می شود بعد از 8-9ماهگی، دیگه همین کار را هم نکنیم و بگذاریم کودک خودش از پس جویدن غذایش بربیاید. چندکار برای کاهش حساسیت رفلکس گگ 1. مسواک زدن دندان های کودک شما نیز اغلب به کاهش حساسیت دهان او کمک می کند. 2. حتی اگر کودک شما قادر به تحمل غذاهای پوره شده گلوله‌دار یا بافت‌دار نباشد، ممکن است آماده باشد مواد جامدی را امتحان کند که به راحتی حل می‌شوند، مانند کراکر بچه، موز، خرما، یا کلوچه. کودکانی که دارای رفلکس‌های حساس تهوع هستند، اغلب با مواد جامدی که به راحتی حل می‌شوند، بهتر از غذاهای پوره‌شده گلوله عمل می‌کند. 3. اگر فرزندتان توانایی دارد، به او اجازه دهید تمام یا بخشی از وعده غذایی خود را با دستان خودش میل کند. کودکانی که دارای رفلکس گگ هستند، اگر بتوانند خودشان را غذایشان را میل، اغلب بهتر عمل می کنند. حالا اگر کودک به غذای میکس عادت کرده و بمحض خوردن غذای جامد و غیرمیکس دچار رفلکس گگ می شود و عوق می زند چه کنیم؟ راهکار درمانی این مسئله چیست؟ اگر کودک شما دچار این مشکل هست در قسمت نظرات به من بگویید تا مقاله بعدی را در مورد درمان این مسئله بنویسم. و در آن به شما راهکارهایی ارائه دهم تا خیلی زود این مشکل کودک دلبندتان برطرف شده و خیالت شما راحت شود مامان عزیز... آی بانو همیشه در کنار شماست...
⚠️ با ورود چای به ایران، حکما و علمای ایران موضوع رو بررسی کردن و به دولت وقت قاجار نامه نوشتن: «چرا میخواید در این مملکت گیاهی را باب کنید که حتی الاغ ها آن را نمی خورند؟! چای عامل سودا و سودا عامل سرطان است.» یکی از شایع ترین و بدترین دردها بین مردم ما خصوصا زنان زانودرده، و زیر سر همین چای خوردنه، که باعث ساییدگی مفصل زانو و زانودرد میشه.. من اینو به هرکی گفتم و چاییشو کم یا قطع کرده معجزه شو دیده…ای کاش توجه ناصرمون در بلاد فرنگ به تکنولوژی های پیشترفته و چیزهای مفیدتری جلب میشد و زمینه ی ورود اونها رو به کشور فراهم میکرد و برای نوشیدنی های گرمش به همون قهوه ی قجری اکتفا میکرد و سلامتی مردممون اینجوری به چوخ نمیرفت.. (وقتی نویسنده عنان از کف می‌دهد
شما در چه حالتی به کودک دلبند خود غذا می دهید؟ تماشای تلویزیون در حین خوردن وعده های غذایی کودکان یک منظره رایج در اکثر خانه ها است. یا ممکن است مادری را دیده باشید که به کودک نوپایش در حالی که با موبایل یا تبلتش بازی می کند غذا می دهد. بسیاری از والدین به نوعی از حواس پرتی در زمان غذا برای فرزندان خود متوسل می شوند. هدف می تواند این باشد که کودک دویدن در اتاق را متوقف کند و بنشیند و غذا بخورد یا انگیزه دادن به او برای خوردن مقادیر بیشتر بدون مقاومت باشد. همچنین میتواند حواس کودک را پرت کند تا غذاهایی را که دوست ندارد بخورد، بدون اینکه از آنچه می‌خورد آگاه باشد. در حالی که ممکن است راه آسانی برای غذا دادن به یک فرد بی‌میل باشد، خوردن با صفحه نمایش پیامدهای نامطلوبی بر عادات غذایی و تعاملات والدین و فرزند دارد. مضرات تماشای تلویزیون در حین خوردن غذا چرا نباید اجازه دهید فرزندتان این کار را انجام دهد؟ تحقیقات موجود به طور کلی به تأثیر منفی مشاهده تلویزیون یا موبایل حین غذا دادن به مودک اشاره دارد. این امر باعث: تاخیر در رشد زبان، اختلال در مهارت های اجتماعی، تنظیم ضعیف عاطفی و عملکرد تحصیلی کمتر از حد مطلوب می شود. در واقع، ابزارها با محدود کردن تجربیات حسی، مانع یادگیری می شوند. والدین باید مطمئن شوند که کودکان فرصتی برای بازی در فضای باز دارند. این کار اشتهای کودک را افزایش می دهد. یک کودک پس از بازی حرکتی گرسنه شده و به احتمال زیاد یک وعده غذایی بدون حواس پرتی می خورد. نقش ما به عنوان والدین این است که به کودکان کمک کنیم از طریق بازی، سبک زندگی سالم و وعده های غذایی متعادل از نیازهای خود آگاه شوند. ما همچنین باید روتین بازی های حرکتی را برای آنها ایجاد کنیم، که نه تنها بر متابولیسم آنها تأثیر مثبت می‌گذارد، بلکه منجر به مجموعه‌ای از مهارت‌ها می‌شود که میتواند بدور از تلویزیون فرصت رشد پیدا کنند. و مهمتر از همه، ما باید به گونه ای عمل کنیم که بتوانند از مهارت‌ها، سرگرمی‌ها و عادات مختلف مان الگوبرداری کنند. کاری که والدین می توانند انجام دهندآنچه را که می گویید عمل کنید: در حالی که کودک خود را از تماشای تلویزیون در حین غذا خوردن منصرف می کنید، نباید تلفن همراه یا لپ تاپ خودتان حواس شما را پرت کند. کل خانواده باید از قانون یکسانی پیروی کنند؛ غذا بدون صفحه نمایش.تلویزیون را از قسمت ناهارخوری بردارید: تلویزیون خود را در قسمت ناهارخوری نگه ندارید. همچنین وقتی برای صرف غذا می نشینید، لپ تاپ و موبایل را سر میز نیاورید. همه اعضای خانواده باید بر این قانون توافق کنند. یک ساختار غذایی تنظیم کنید: سه وعده غذایی اصلی و دو میان وعده را هر روز به طور همزمان برنامه ریزی کنید. اگر کودکان عادت به خوردن وعده‌های غذایی در زمان‌های معین داشته باشند، در زمان صرف غذا کمتر سر و صدا خواهند داشت. نوزادان و کودکان نوپا ممکن است نیاز به خوردن بیشتر داشته باشند.کودک خود را تحت فشار قرار ندهید: با اصرار نکردن بر اینکه مقدار معینی باید مصرف شود، غذا خوردن یا غذا خوردن را به یک امر آرام تبدیل کنید. اعمال فشار کمتر در وعده های غذایی باعث می شود کودک شما به سیگنال های بدنش گوش دهد و عادات غذایی خوبی در خود ایجاد کند. چگونه کودک خود را در طول وعده های غذایی از صفحه نمایش جدا کنیم؟اگر فرزندتان از قبل به تماشای صفحه نمایش در حین غذا خوردن اعتیاد دارد، والدین چه باید بکنند؟ می توانید با دادن یک میان وعده کوچک بدون تلویزیون به فرزندتان شروع کنید. این کار پنج تا ده دقیقه طول می کشد تا تمام شود. بتدریج می‌توانید به سمت وعده‌های غذایی اصلی بدون تماشای نمایشگر بروید. قبل از اینکه صفحه نمایش را در زمان صرف غذا به طور کامل حذف کنید، با یک وعده غذایی بدون صفحه شروع کنید. در نهایت، می‌توانید رژیم غذایی، سطح فعالیت، قرار گرفتن در معرض صفحه نمایش و سلامت کلی فرزندتان را به‌طور مؤثر یک مرحله در یک زمان مدیریت کنید. جدای از اینکه به تدریج او را در طول وعده های غذایی از تماشای صفحه نمایش دور کنید، وعده های غذایی مکرر خانوادگی همراه با بازی در فضای باز (مانند پیاده روی در پارک یا توپ بازی) را برنامه ریزی کنید تا علاقه فرزندتان به فعالیت های مبتنی بر صفحه نمایش کاهش یابد .
اگر ویدوی بالا را مشاهده کرده و نکته آخر آن همچنان علامت سوال ذهنی شماست و در مورد آن سوال و ابهام دارید؛ مطلب زیر برای شماست: چرا باید نوزادان بیاموزیم که خودشان غذا بخورند (و از آشفتگی شادی کنند!) اگر من به عنوان یک پدر و مادر مقصر یک چیز باشم، این است که تمام تلاشم را می کنم تا از آشفتگی جلوگیری کنم. وقتی نوبت به غذا دادن به پسرم می رسید، اغلب ترجیح می دادم به جای آنکه شیرجه برود، غذا را روی زمین بمالد و کف زمین را با سس بپوشاند، با قاشق به او غذا بدهم. خوشبختانه من یاد گرفتم که چشمانم را بر روی دیوارهای ریخته شده و پاشیده شده ببندم و از آشفتگی هایی که بچه های کوچک در زمان غذا ایجاد می کنند استقبال کنم، زیرا آموزش دادن به نوزادان برای تغذیه خود بخش مهمی از رشد آنها است. پس بیایید با آن روبرو شویم! هر چه زودتر به آن دست یابند، زندگی برای همه آسان تر خواهد بود!وقتی کودک شما شروع به استفاده از انگشتان خود برای برداشتن غذا می کند. این به کودک شما کمک می کند تا مهارت های حرکتی ظریف را توسعه دهد. غذاهای انگشتی را به کودک خود بدهید که به اندازه کافی کوچک برای برداشتن و به اندازه کافی نرم برای جویدن باشد. هنگامی که کودک خوب نشسته و از غذاهای جامد لذت می برد، دلایل بسیار خوبی برای تشویق به استقلال در خوردن وجود دارد. در اینجا به برخی از آنها اشاره می کنیم: به کودک استقلال می دهد آنها ممکن است خیلی کوچک باشند، اما بچه های کوچک ما می خواهند جدی گرفته شوند. همانطور که نوزادان یاد می گیرند که آب را از فنجان بنوشند و از کارد و چنگال استفاده کنند تا در نهایت غذا را به دهان خود برسانند، احساس استقلال بیشتری در آنها ایجاد می شود و در سال‌های پرمشغله‌ی جدی آینده اش در بزرگسالی، روی پای خود خواهد ایستاد. به رشد مهارت های حرکتی ظریف کمک می کند نوزادان با برداشتن غذا با تمام دست خود، و با تمرین استفاده از قاشق و چنگال، عضلات خود را تمرین می دهند و مهارت های هماهنگی ارزشمندی را می آموزند. با گذشت زمان، این مهارت‌های مهم کودک همچنان بهبود می‌یابد و تکامل پیدا می کند. بفهمد کی گرسنه است! نوزادان یاد می گیرند که نیازهای خود را کنترل کنند از طریق استقلال در تغذیه، نوزادان قادرند به گرسنگی پاسخ دهند و پس از سیر شدن غذا را متوقف کنند و از پرخوری جلوگیری کنند. یعنی زمان سیری . گرسنگی شان را خودشان موجه بشوند. آنها همچنین متوجه می شوند که چه مقدار گاز بزنند و چه مدت قبل از بلعیدن بجوند. این یک بازی حسی درخشان است بله، بازی کنید! زیرا از طریق بازی است که نوزادان با دنیای خود آشنا می شوند. لمس کردن، احساس کردن، و له کردن غذا، که با چنین بافت های متنوعی همراه است، کاری است که نوزادان دوست دارند انجام دهند و بخش مهمی از رشد آنهاست. (تصور کنید گلوله های سیب زمینی چه حس شگفت انگیزی برای کودک دارد!) این برای شما و کودک ارزشمند است همانطور که نوزادان در مسیر خودتغذیه پیشرفت می کنند (و به طور سیستماتیک هر پیش بند و لباسی که دارند لکه دار می شوند) اعتماد به نفس آنها افزایش می یابد. غذای صورت کثیف کودک در حالی که سن تقریبی که در آن اکثر نوزادان می توانند خودشان را تغذیه کنند بین6 تا 12 ماهگی است، مهم است که بدانید همه نوزادان با سرعت های متفاوتی رشد می کنند. دستیابی به استقلال در تغذیه چیزی است که رسیدن به آن در ماه ها و سال های اولیه به صبر نیاز دارد. بنابراین، در عین حال، این واقعیت را نادیده بگیرید که در موهای کودکتان ماست وجود دارد و اجازه دهید آن انگشتان کوچک چاق راه خود را در سراسر جهانِ غذا بیاموزند - با تمام شکوه آشفته اش. برای کودکان نوپا طبیعی است که: هنگام غذا خوردن آشفتگی ایجاد کنید - این بخش بزرگی از تجربه غذا خوردن است بشقاب یا کاسه را بردارید و آن را در هوا تکان دهید سر از بشقاب بریزید و غذا را روی سینی صندلی غذایشان بریزید بشقاب را روی سرشان بگذار بیشتر از آنچه در دهانشان می رود، به اطراف پخش کنند یک روز یک غذای خاص را دوست داشته باشید و روز دیگر آن را رد کنید راه های بهبود و کم کردن آشفتگی سعی کنید انرژی عاطفی زیادی برای غذا خوردن کودک نوپاتان سرمایه گذاری نکنید. در غیر این صورت یاد خواهند گرفت که این راهی برای جلب توجه است. مقداری روزنامه یا یک ورقه پلاستیکی زیر صندلی کودک آنها قرار دهید تا نریزید. در ماه های گرم تر، آنها را بیرون از چمن یا ایوان غذا دهید. برای محافظت از لباس‌ها در برابر مواد غذایی ریخته شده، از پیش‌بندهای پلاستیکی، پیش‌بندهای سبک استفاده کنید.
ارتباط از طریق روبیکا